Varlık felfesinden başlayıp nedenselliğe, ahlak felsefesine uzanan bir kitap bu. Nietzsche arada kendini övmeyi, Almanları hem övüp hem yermeyi, geçmişteki neredeyse bütün önemli filozof ve düşünürleri hakaretle anmayı atlamıyor. Kitapta kiliseye de bir güzel giydiriyor. Her satırından narsisizm aka

Yazar yine çok karmaşık bir cinayeti, ucu ana polis karakterine değecek şekilde tasarlamış. Kendi çizgisinde bir kitap. Hatta shibaru ve SM hayranlığı da yine devam ediyor bu kitapta. Neredeyse tüm kitaplarını okuduğum için artık ana polis karakterine ve cinayet şekillerine çok aşina hissediyorum. Y

Öylesine bir hikaye kısacık ama kaygı, üzüntü ve endişe dolu. Yaşlı profesörün hayatının son demlerinde, ölümü ensesinde hissederken, ailesine karşı hissettiği yabancılaşmayı ve duygusal çöküşünü anlatıyor kitap. Garip bir şekilde bitiyor, olaylar sonuca bağlanmadan bitiyor. Tam da öylesine yazılmış

Yazarın yaşlılık döneminde, inzivaya çekildiğinde geçmişine yönelik aklında kalan hikayeleri paylaştığı bir kitap bu. Anı kitabı diyebiliriz direkt. Hikayelerin hepsine bir hüzün örtülmüş gibi. Yazarın da çok canlı bir insan olduğu söylenemez. Bir itiraf kitabı niteliğinde değil, yazarın iç dünyas

Tam da Jane Austen’den bekleneceği üzere mükemmellikte arşa çıkmış, tam da İngiliz asaleti, ahlakıyla ve terbiyesiyle donanmış iki güzel aşık var bu kitapta. Hani diyorum biraz gerçekçi olsaydı da bu kadar kusursuz yazmasaydı karakterleri ama kendi karakterinden ve hayallerinden beslendiği için hik

Otoriter olmayan bir komünizm denemesi başarılı olur muydu? Kadınlar ve erkekler tamamen eşit olsaydı nasıl bir toplumda yaşıyor olurduk? Cinsel devrim nasıl yapılırdı? Başka gezegenlere ulaşsaydık nasıl bir geleceğimiz olurdu? Zaman kavramını aşıp ışınlanmayı bulmak mümkün olur muydu? Felsefeden id

"o kadar çok şeye sahibim, ama ona karşı duygularım hepsini yutuyor; o kadar çok şeye sahibim, ama onsuz hepsi bir hiç." Aslinda platonik bir aşk değildi Werther'inki, karşılığı vardı biliyordu, hissediyordu, en çok da bu yüzden canı yandı. Lotte yanı başındaydı, elini uzatsa dokunabilecekti. Ama

Avatarı ve türevlerini izlemeseydim de bu kitap okusaydım çok mutlu olurdum, çok severdim. Ama bu kitap = Avatar. Okuması hoş bir kitap, kısa ve akıcı. Düş görme konusundaki yaklaşım çok hoş, insanların düş görmede sorun yaşaması ve düş görmek için ilaca ihtiyaç duyması aslında ne kadar doğalarınd

Kitabın ismi çok daha farklı çağrışımlar oluşturuyor insanda ama içeriği çok daha farklı. İstanbul’um fethinden de önce İstanbul’da yaşamış olan keşişlerin dini inanışlarda heykel resim gibi ikonlara tapınmanın kaldırılması sonrasında yaşadığı varoluşsal ve dini sorgulamaları anlatıyor. Aslında olay

Kitabın ismi kulağa hoş geliyor ama içeriği ile alakası yok. Çok kısa bir kitap, anlatımı da az ve öz. Yazar vermek istediği mesajı çok net vermiş. Akılda kalıcılığı düşük ama okurken de sıkmıyor. Heyecanlı bir kitap arıyorsanız bu kitap o kitap değil. Biraz içli, daha çok dönemi ve kilisenin otori

Beklediğimin çok ötesinde bir kitap, Dostoyevski ve Jane Austen birleşimi bir içerik, hem varoluşsal sorgulamalar, hem aşk acısı, hem sosyete, hem de savaş bir arada. O dönemde insanların en çok hayatını kaplayan şeyleri çok güzel harmanlamış ve her bir karakter üzerinden farklı açılımlar yapmış Tol

Yıllar önce 13 yaşımdayken okuduğum bu kitabı bugün 26 yaşımda yeniden okudum. O zamanlar anlamlandıramadığım, üstüne düşünmediğim birçok şeyi fark ettim. Her sayfasını keyifle, dikkatle okudum. Çünkü o kadar hayatın içinden ve o kadar yoğun bir kitap ki, bir daha ustalığına hayran kaldım yazarın.

İsmi mezbaha olan bir kitaptan ne kadar keyifli bir içerik çıkabilir ki? Modunuzu yükseltecek bir kitap arıyorsanız, bu kitap o kitap değil. Mezbahalarda hayvanlara yapılan vahşet ne kadar korkunçsa 2. Dünya Savaşında Dresden’de yaşananlar da en az o kadar korkunç-muş. Aslında bu kitap gerçekten Dre

Acının, mutsuzluğun bile tükendiği bir nokta. Depresyonun bana göre en karanlık olanı, anlamsızlık duygusu içerisinde çırpınış... Japon edebiyatından beklemediğim şekilde derin bir kitap bu. Ağır bir kere. Hem de fazlasıyla. Otobiyografik bir yönü var, dört kere intihar girişimi olan yazarın üç int

Saldırılara alışık olmayan bir kalbi ele geçirmek, garnizonu olmayan bir açık şehre girmektir." diyor karakterimiz tam da bir kont ve bir dükün arasından çekip aldığı kamelyalı kadına olan aşkını anlatırken. Belki de Paris'in en gözde fahişesine olan zaafını bu şekilde anlamlandırmaya çalışmıştır ke

Bu yazarla ilk bu kitabı ile tanıştım. Kısa bir kitap, 88 sayfa. Yeni ve Türk bir yazar olduğu için beklentim düşüktü ama son zamanlarda çok ismi geçtiği için herhalde iyi diye düşünüyordum. Beni hüsrana uğrattı maalesef. Yazarın hikayeciliği güzel, yani aslında standart ama anlatımı kötü gerçekten

Favori yazarım, her kitabında başka bir hikaye başka bir gizem var. Klasik dedektif hikayesini birkaç level üste taşıyarak gizemi sadece cinayete değil aynı zamanda belli bir inanca, ritüele dayandırıyor. Yazarın gizemli topluluklar, sıra dışı inançlar ve marjinal gruplar hakkında bir uzmanlığı var.

Koreli bir genç yazarın çıkardığı webnovel. Basılı olmayan ama online kitap okuma platformlarında yayınlanan aslında wattpad‘dekilere benzer bir hikaye. Farkı, daha çok okunmuş olması. Hikaye aslında Witcher, Game of Thrones ve sıradan kore dizilerinin birleşimi gibi. Ana karakter Riftan’ın canavar

Baştan sona kadar kitap Arsen Lüpenin kaybedeceği hissine sokuyor hatta son raddeye kadar da yenilgi sürüyor. Son sahnelerin daha görkemli olmasını bekledim bu yüzden ama biraz uzun anlatıldığı için tam o heyecanı veremedi. En sevdiğim kısım Purloined Letter’a yapılan göndermeydi. Poe yazsaydı kit

Black Mirror tadında bir kitap. Anlatımı çok iyi, yazar heyecanı tutuyor hep merak ediyorsunuz ne olacak diye. Ben çok hızlı okudum kitap akıcıydı. Distopik bir kitaptı bence bitirince bir ağırlık hissettim, biraz derinden dokundu. Olay kısaca ileri bir zaman diliminde maddi gücü olan ailelerin çoc

Yazarın bu zamana kadar okuduğum kitapları arasında en zayıf bulduğum kitabı bu oldu maalesef. İki kuzenin aşk hikayesi gibi çetrefilli bir konu seçmiş olsa da hikayeyi akla oturur şekilde bitirmekte zorlandığını düşünüyorum. Hatta daha çok platonik bir akışta ilerliyor kitap. Karakterlerin karmaşı

Jane Austen, Emma kitabında da olduğu gibi bu kitabında da içeriye bir "Jane" karakteri yerleştirmiş ama asıl hikayeyi karakteri olgunlaşmakta olan "Elizabeth" üzerinden anlatıyor. Jane daha güzel, daha aklı başında, karakter olarak daha iyi huyluyken huysuz ve yargılayıcı bir yapısı olan Elizabeth

Varlığında, bilmediği bir arayışa sürüklenen bir adamın hikayesi var bu kitapta. Kendi iradesi dışında onu şekillendiren, gideceği yere yönlendiren, arayışa itekleyen bir güç var arkasında. Arayışı okuması keyifli olsa da bir "el"in yön verdiği bu hayatta adamın kaçabileceği, kaderini değiştirebilec

Japon yazarlarda gördüğüm genel bir sorun var, duyguları tam aktaramamak. Yani belki O-Tama’nın içinde fırtınalar kopuyor belki Okada da yoğun şeyler hissediyor ama hikaye o kadar üstünkörü o kadar inceliksiz anlatılıyor ki hiçbir anlam hiçbir his yaratmıyor. Çok güzel bir hikaye olarak akılda kala

Sonsuzluktan gelip de bir kanepede köpeğinle oturmayı tercih eder misin? Kitap matematik profesörünün bedenine giren bir uzaylının gözünden insanları anlatıyor. İnsana sıfırdan bir bakış, yürümeye giyinmeye konuşmaya şiire aşka aileye yeniden bir anlam yükleme çabası... Okuması çok keyifli ve su g

Çok canlı, çok doğal, çok akıcı bir kitap. O kadar gerçekçi ki, otobiyografik olduğuna yemin edebilirim :) Uzun zamandır yeni yazarlardan bu kadar kaliteli, doğal bir anlatım görmemiştim. Bu doğal anlatımı, bir tek Masumiyet Müzesi ile kıyaslayabilirim sanırım. Orhan Pamuk da o kadar doğal ve gerçek

Bu yazarın kitapları hep birinci dilden olduğu ve kendi hayatına dokunduğu için biraz sıkıyor beni. Ben spesifik bir insanı tanımak istemiyorum, iyi bir tasarı okumak istiyorum. Yazdıkları çok gerçekçi, çok dokunaklı ve haklı. Ama kendisinden daha ayrışmış konular üzerine de yazabilirdi. Neyse, kon

Madam Bovary'i hiç okumadığım için biraz kendimi suçlu hissediyordum, o kadar kitap okudun da bu kitabı neden hiç kitaplığına eklemedin diyordum. Ama beklentimin çok altında kaldı kitap, çok çiğ geldi, hikayesi karakterleri çok hafif. Derinliği beklediğim kadar yoktu. Madam Bovary aslında bir kitabı

Hayatın iki uç noktasında gidip gelen bir kitap, haz ve acı arasında kalmış tüm karakterler. Karmaşık duygular, karmaşık karakterler. Her şey blurlu bu kitapta. Olaylar sıra dışı, intihar ve depresyon bir yanda çarpık tensel ilişkiler bir yanda. Ama yazar duyguları tariflemede, derinlemesine anlatma

The Martian yazarı Andy Weir'in, mühendislik pornosu türündeki bir diğer kitabı. Estetik dil, duygu yoğunluğu, karakter derinliği vs çok beklememek lazım yine. Ki bu kitapta Weir'in karakterine kusur ve boyut katmak, hikaye boyunca takip edeceğimiz bir de arc çizmek için ekstra uğraştığı belli. İy