Herkes bilmez bu kitabı, ben de 10 yıl kadar önce okumuştum ve yıllardır hiçbir kitapçıda da görmedim. Dostoyevski'nin adeta kıyıda köşede kalmış, şanslı ve meraklı küçük bir kitlenin okuduğu bir kitap. Anlatım şekli ve olayın bir aile içerisinde geçmesinden ötürü Karamazov Kardeşler'e benzeyen bir yönü var. Ama bu kitap çok garip bir etki bırakıyor okuyanda. Evlilik dışı bir çocuk, uzun süre ailesinden ayrı kalıyor ve ergenlik döneminde aile evine giriş yapıyor. Yaşadığı çevrede belki önemsiz, sessiz bir tip ama kendimizi bu nispeten silik karakterin içinde buluveriyoruz. Yıllar sonra bile aklımda en canlı şekilde kalan bir kısım var bu kitaptan, bu genç delikanlı Rothschild kadar zengin olmak istiyor ama tabii durumları hiç iyi değil. Daha az yemeye, kıyafetlerini daha az yıpratmaya, ayakkabılarını daha uzun süre kullanabilecek şekilde yürümeye başlıyor. Kendi iç dünyasına acıları, tutkuları ve yabancı hissettiği ailesi var. Gerçekten o ergenlik dönemi ruh halini çok duru bir şekilde anlatıyor Dostoyevski. Ben en az Karamazov Kardeşler kadar iyi bir kitap olduğunu düşünüyorum.
Kitaba puanım 8.5/10.