Black Mirror tadında bir kitap. Anlatımı çok iyi, yazar heyecanı tutuyor hep merak ediyorsunuz ne olacak diye. Ben çok hızlı okudum kitap akıcıydı. Distopik bir kitaptı bence bitirince bir ağırlık hissettim, biraz derinden dokundu.
Olay kısaca ileri bir zaman diliminde maddi gücü olan ailelerin çocuklarının genlerini yükseltip onları el bebek gül bebek büyütüp bir de yanlarına robot yapay arkadaş koydukları bir dönemde geçiyor. Yazar bu insansı üst düzey robotlarla empati yapmamızı onların iç dünyasına girmemizi sağlıyor. Bana öyle geliyor ki yazar aslında robotların insanlardan daha iyi olacağını ama insanların robotları anlamakta, onlar kadar iyi olmakta zorlanacağını vurguluyor. Yani robotlar > insanlar gibi bir mesaj sezdim ben. Okurken istemsizce robot için üzülüyoruz ama hikayedeki insanlar bizim kadar üzülmüyor anlamıyor. Şimdi okurken böyle düşünüyoruz ama gerçekte bu hassasiyeti yakalayabilir miydik emin değilim.
Söylenecek çok şey var ama spoiler vermek istemiyorum. Çok sevdim bu kitabı, puanım 9/10.
Yeni olmasına rağmen all time sci fi listelerinde karşıma çıkan bi kitap bu. Never Let Me Go'nun da çıktığı olur :) Henüz Ishiguro okumadım. İlk Ishiguro'm bu olabilir. ^.^ Belki bu yılın içlerinde bir yerlerde.