This is How You Lose the Time War - Amal El-Mohtar, Max Gladstone

Aahhhh... Şiir gibi, müzik gibi kitap. İki farklı gelecekten iki farklı grup, geçmişte farklı nokta ve senaryolara (paralel evren diyelim) ajanlarını göndererek içinde bulundukları geleceği garanti altına alacak adımlar atmaya çalışıyorlar. Bu iki gruptan iki ajan, bir şekilde (yazıyla) iletişime geçiyor bir noktada. Sonrasında mektuplaşmaya devam etmelerini, ve bu mektuplarla gelişen, büyüyen ilişkilerini takip ediyoruz. Kısa bi kitap. Novella diyorlar. Romancık. İki karakterin iç dünyasındayız sürekli. Kalan herşey geniş fırça darbeleriyle çizilmiş. Hatta iki karakter dışındaki herşey izlenimci, yarı soyut tarzda resmedilmiş gibi hissettim. Ama fikir açısından kesinlikle bi kısırlık yok. Hatta tam tersi. Her bir sahneye (farklı zamanlar, farklı durumlar) özen gösterilmiş, ilginç ve lezzetli bir vinyet yaratmak için uğraşmış iki yazar. Ve çok ustaca, iyi bir pop şarkısı yazar gibi, minimal dokunuşlarla yapıyorlar bunu. Hiç detaylı dış dünya tasvirlerine falan girip sıkmadılar beni. Tempoyu bozmadılar. Aktı gitti. Kitabın diline bayıldım. Baştan fazla gösterişçi, belki biraz itici buldum sanırım. Ama çok kısa sürede yakaladı beni kitabın müziği, imgelerin zenginliği, ifadelerin lezzeti... Sonuna kadar keyifle, zevkle okudum. Dili eflatun, ama ağdalı değil. Aerodinamik. Karakter ve duygu odaklı, ama muzipliği de koruyor sürekli. Kasvete düşmüyor. Duygu ve tavırların gelişiminde bir acele ya da zorlama hissetmedim hiç. Her adımı yerinde buldum. “Bir şeyler olsun” takıntısı olan varsa kitabın ilk yarısında sıkılabilir belki, olumsuz olabilecek bir şey düşünürsem.. Onun dışında.. Herkese göre değil belki, ama sevenin çok seveceği bi kitap bence. Bana inanmayın! Bir chapter alın. Tadına bakın, deneyin. Benim kitaba notum vay anasını.