İçinde bir çocuk psikiyatristinin en ağır vakaları yer almaktadır. Köpek gibi yetiştirilen çocuk da bu vakalar arasında yer alıyor tabiiki. Bütün kitap aslında hayatın erken döneminde, ilk bir yıl içerisinde alınan sevgi ve ilginin, insanla kurulan temasın bebek gelişiminde ne kadar kritik olduğu.
--- spoiler ---
Kısaca bu vakayı anlatmak isterim. Bir bebek annesi ve babası tarafından terk ediliyor, ilk 7-8 ay kadar babaannesi bakıyor ona, babaannesi çocukları çok seven bir kadın ve bebek gerekli sevgi ve ilgi ihtiyacını bu dönemde alıyor. Sonrasında babaanne ölüyor ve dede bebeğe tek başına bakmak durumunda kalıyor, ilgili merkezlerle görüşüyor ama bebeğe bir aile bulmuyorlar. Dede de elinden geldiğince çocukla ilgileniyor yine de, fiziksel olarak bebeği besliyor gerekli bakımı yapıyor. sorun şu ki, dede köpek besliyor ve bebeği de köpeklerin yanına koyuyor. Bebek herhangi bir insanla iletişim kuramadığı için beyni yeterince gelişmiyor ve köpeklerle büyüdüğü için onlar gibi sesler çıkarmaya başlıyor. Büyüyünce tabi çocukta çeşitli bozukluklar oluşuyor, konuşma becerisi yok falan. En son çocuk bi şekilde kliniğe geliyor ve 2 hafta gibi bir sürede doktor çocuğa temel yemek yeme, oturma kalkma vb becerileri kazandırıyor ve çocuk hızla gelişiyor. Bu hızlı gelişimin sebebi çocuğun ilk 7-8 ayda yani en kritik dönemlerinde gerekli iletişimi ve sevgiyi tatmış olması. Sonradan bu çocuğa aile buluyorlar falan, durumu iyiye gidiyor.
Kitaba puanım 9/10.