Japon yazarlarda gördüğüm genel bir sorun var, duyguları tam aktaramamak. Yani belki O-Tama’nın içinde fırtınalar kopuyor belki Okada da yoğun şeyler hissediyor ama hikaye o kadar üstünkörü o kadar inceliksiz anlatılıyor ki hiçbir anlam hiçbir his yaratmıyor.
Çok güzel bir hikaye olarak akılda kalabilecekken anlatım zayıflığı ve düşük hayal gücü nedeniyle vakit kaybı gibi hissettirdi bu kitap bana.
Puanım: 1/10